Spis treści
Dzień dobry!
Właśnie mamy środek maja, najlepszy czas na zbieranie dzikich roślin jadalnych. Wszystko jest teraz soczyście zielone, jeszcze mięciutkie, świeżutkie i pachnące.
Kto śledzi na bieżąco Faceb0oka albo Instagram ten wie, że w sezonie staram się gotować z dzikimi roślinami codziennie, zwłaszcza kiedy jestem na wsi. Czasem wybieram się do Biedronki (wiecie, gdzieś trzeba się zaopatrywać w małej miejscowości) i obserwuję, jak ludzie mieszkający przecież na wsi kupują w środku sezonu na dzikie rośliny mrożony szpinak albo jakieś badziewne sałaty w plastiku . Sama kupuję sałaty gdy jestem w Krakowie (coś trzeba jeść!), jednak kiedy chodzę po wsi to po prostu widzę naręcza dzikich roślin które aż się proszą, aby je zebrać i ugotować! Nie muszę mówić, że te zbierane w sezonie i z sensownych miejsc mają nieporównywalnie więcej wartości odżywczych w stosunku do importowanej zieleniny (i zawsze będą miały więcej niż sałata z hydroponiki, chociażby dlatego, że mają krótką drogę od dostawcy na Wasz stół), są też darmowe i po prostu bardzo smaczne!
Z maili, które od Was dostaję wiem, że gotowanie z dzikimi roślinami jadalnymi sprawia pewne problemy. Bo co zrobić z podagrycznikiem? Albo z pokrzywą? Troszkę się tego boimy, brakuje pomysłów. Doskonale to rozumiem, ponieważ sama przekonałam się tak naprawdę do dzikiej zieleniny rok temu i teraz po prostu szaleję (Rodzice się ze mnie śmieją, że ciągle znoszę chwasty do domu).
Na dziką zieleninę nie trzeba specjalnych przepisów. To naprawdę bardzo łatwe i Wy też możecie zostać mistrzami dzikiej kuchni! Moim zdaniem najważniejsze to zmienić myślenie: przestać się bać, zaufać swojej kulinarnej intuicji i po prostu zacząć traktować dzikie rośliny jadalne jak pełnoprawne warzywa. Podaję Wam garść sprawdzonych rad: dajcie mi koniecznie znać, czy udało się Wam coś zielonego wyczarować!
Jak polubić dzikie rośliny jadalne?
1. Zaprzyjaźnij się z małą ilością roślin
Na początek nie daj się przytłoczyć. Wybierz dwie albo trzy dzikie rośliny, na które jest sezon. Obecnie proponuję Wam bardzo łatwe do rozpoznania pokrzywę oraz podagrycznik (to zielsko dla królików, trzymam je właśnie w bukiecie). Pokrzywę zbieramy teraz, dopóki nie kwitnie: najlepiej jest oderwać same wierzchołki, kilka listków (kupcie sobie do tego rękawice ogrodnicze, bo po co się męczyć). Podagrycznik można rwać bez problemu.
Jeśli się wkręcicie, to polecam Wam oczywiście książkę Dziką Kuchnia Łukasza Łuczaja albo jeszcze lepiej warsztaty dzikiej kuchni. Zasada jest jedna: nigdy nie zbieramy czegoś czego nie znamy.
Czyli pierwszy krok: decydujecie się co zbieracie. Idziecie na spacer i rzeczywiście to ze sobą zabieracie.
Żadne „A może coś z tym zrobię” albo „może kiedyś wykorzystam”.
Bierzecie, zbieracie i zanosicie do kuchni. Jeśli nie możecie przetworzyć tego samego dnia, wkładacie do lodówki i już.
To jest pierwszy krok!:-)
2. Pomyśl o dzikich roślinach jak o „pełnoprawnych” warzywach liściowych
Okey, to może jest banalne ale tak naprawdę to jedno zdanie zmieniło moje podejście do dzikich roślin diametralnie.
Profesor Łuczaj zawsze mówi o liściach dzikich roślin „dzikie warzywa” („Wild vegetables”).
Niektóre stosowane są przez tradycyjne społeczności bardzo często, inne okazjonalnie, jedne jako uzupełnienie „normalnej” diety. Są zbierane albo sprzedawane na targach. U nas przy odrobinie szczęścia znajdziemy pokrzywę albo szczaw, a w takiej Chorwacji czy w niektórych rejonach Turcji kilkanaście lub więcej dzikich roślin (dzikich warzyw) nie jest niczym specjalnym.
Kiedy zaczęłam patrzeć na rośliny jadalne jak na warzywa, nagle coś zaskoczyło mi w głowie.
Przecież wiem co mogę zrobić ze szpinakiem albo z kapustą albo z pęczkami zieleniny sprzedawanymi na targach.
W większości przypadków takie liście pokrzywy czy młode pędy chmielu po zaledwie lekkim ugotowaniu stają się po prostu miękką zieleniną. Jeśli potraficie chociaż trochę gotować, nie będziecie mieć problemów z tym co zrobić z „miękką zieleniną”
3. Korzystaj z tradycyjnych technik przygotowania
Większość dzikich roślin jadalnych jest nieco włóknista i na surowo mogą być dość intensywne. Dlatego proponuję zacząć od przygotowania ich za pomocą tradycyjnych technik przetwarzania.
Moje dwie ulubione to:
- blanszowanie – po prostu na kilka minut wrzucamy do wrzątku, odcedzamy i mamy taką zieloną masę „al dente”.
- stir-fry – smażymy na rozgrzanej patelni. Ja zazwyczaj smażę z czosnkiem, chilli i imbirem. Staram się – ale różnie mi to wychodzi – z miseczkę takich smażonych warzyw zjeść codziennie.
Niewielkie ilości dzikich roślin (napiszę Wam o tym przy okazji jutrzejszej recenzji wyciskarki do soków wolnoobrotowej) dodaję również do soków. Zazwyczaj jest to pokrzywa, krwawnik, troszkę podagrycznika, liście rzodkiewki.. Ale o tym innym razem.
Jeśli już macie obrobione dzikie warzywa, czas poszaleć w kuchni!
4. Przemycaj dzikie rośliny jadalne do swoich potraw
Wiecie dlaczego jest u mnie mało przepisów na dzikie rośliny jadalne? Dlatego, że używam ich bardzo często i po prostu są to dla mnie przepisy oczywiste.
Na przykład wczoraj, wpadła do mnie przyjaciółka. Akurat miałam w zamrażarce małże i zrobiłam jej „makaron z małżami, pokrzywą, młodym igliwiem jodłowym i białym winem”. Brzmi bajerancko? No brzmi, natomiast jedyne co zrobiłam to do zwykłej poprawy (małże w białym winie i makaron) dorzuciłam posiekaną pokrzywę i odrobinę igliwia jodłowego:).
Tego roku namiętnie korzystałam z pędów chmielu. Dodawałam ich do spaghetti z sosem pomidorowym i harissą (najpierw lekko obgotowałam). Wiem, że moja druga połowa nie tknęłabym dzikich roślin, gdyby wiedziała, że tam są.. Niezliczoną ilość razy robiłam też makaron z mięsem, sosem pomidorowym z harissą oraz z dodatkiem pokrzywy.
Jeśli macie już obgotowaną pokrzywę czy podagrycznik, możecie z łatwością wykorzystać go tak jak szpinak np. dodając do pierożków, możecie dodawać do swoich ulubionych zup, do hummusu (tutaj akurat to troszkę ciężko może być, jeśli warzywa są włókniste).
Sami możecie wymyślać własne dzikie dania i mówię Wam, że bardzo łatwo to przychodzi!
5. Eksperymentuj
Kiedy już się przekonacie, warto eksperymentować, dodawać troszkę innych dzikich warzyw, łączyć je w różnych konfiguracjach. Mnie bardzo inspiruje kuchnia orientalna, planuję w poniedziałek przygotować sobie pokrzywę zapiekaną w cieście filo razem z czarnuszką i serem feta. Można robić curry. Tarty. Pierożki na parze. Naprawdę cokolwiek:)
I jeszcze jedno: sezon nie trwa aż tak długo, więc warto kombinować jak zachować dzikie rośliny na dłużej: w następnym poście pokażę Wam bardzo prosty pomysł na „dziki szpinak” czyli po prostu obgotowaną zieleninę, którą bardzo łatwo zamrozić.
To tyle, naprawę jest to takie łatwe!
