Dzień dobry,

Wszystkiego najpiękniejszego w Nowym Roku! Mam nadzieję, że Twój Sylwester był bardzo miły! Ja postanowiłam powitać Nowy Rok w słonecznej Italii (która okazała się nie aż tak słoneczna): wybrałam się na krótki wyjazd do Wiecznego Miasta oraz Neapolu.

Rzym znałam nieco z czasów studenckich: jest absolutnie zachwycający, zapierający dech w piersiach, przepiękny, przytłaczający ogromem historii. Jeśli zaś chodzi o Neapol: nie wiedziałam zupełnie czego się spodziewać.

Słyszałam tylko: jest głośny, tłoczny, brudny, niebezpieczny. Zaś zaraz potem: „Ale jest tam najlepsza pizza na świecie”. Do tego południowego miasta, położonego zaledwie dwie godziny koleją od Rzymu (szybką koleją nawet godzinę) postanowiłam podejść z otwartą głową.

To co mówią o Neapolu jest prawdą

Bardzo neapolitański obrazek. Ulica. Znaki. Stoisko. Graffiti. Dużo się dzieje, prawda?

No dobrze, rzeczywistości jest trochę inna. Przed straganem zmieści się jeszcze pranie. Przed praniem wstaw sobie tłumy ludzi i samochód. Nie było miejsca, aby zrobić więcej zdjęć:)

To, co zobaczyłam, mnie zupełnie przytłoczyło.
Dzisiaj chciałam zaprosić Cię na krótki spacer uliczkami Neapolu.
Krótki, ponieważ jest to miasto, któremu zdecydowanie trzeba poświęcić więcej niż krótki spacer i dłużej niż dzień. Dlatego też, innym razem, zabiorę Cię na neapolitańskie stragany oraz do małych restauracji i kawiarenek.

Jednodniowa wycieczka do Neapolu to najłatwiejszy sposób, żeby znienawidzić to miasto.
Zaraz po wyjściu z Dworca Głównego człowieka obezwładnia gwar, bałagan i śmieci (zwłaszcza w porównaniu z czyściutkim Rzymem), wyłożone na ulicy stoiska ciemnoskórych sprzedawców, którzy handlują wszystkim: od skarpetek po petardy.

Kupisz tutaj wszystko czego dusza zapragnie.

Na topie są Mignionki

Starówka jest równie głośna, tłoczna i brudna. Wspomniałam już o tym, że to miasto jest brudne, tłoczne i głośne? Zapomnij o romantycznym spacerze krętymi uliczkami. No, chyba, że wybierzesz się z rana, do godziny 12 tej.

Zamiast tego, czeka Cię przeciskanie się przez masy ludzi, uciekanie przed samochodami i skuterkami na przejściach na pieszych, ciągłe nasłuchiwanie czy akurat za Tobą nie jedzie skuter, co jest o tyle trudne, że dźwięki klaksonów docierają do Ciebie z pięciu stron na raz. Zdecydowanie, w Neapolu klaksony są używane prewencyjnie: kierowcy trąbią po to, aby dać znać, że zaraz nadjeżdżają i chcesz się usunąć z drogi. Pieszy jest na samym końcu łańcucha pokarmowego.

Jeden z głównych środków transportu. Skuterek. Samochody są praktycznie wszędzie (także w uliczkach, które u nas byłyby normalnie deptakami). Tylko niewiele części centrum jest wyłączone z ruchu. 

Ta dziewczynka ma na moje oko z 10 lat. Uczy się manewrować skuterkiem na palcu przed kościołem. W końcu to umiejętność konieczna do życia w Neapolu. Na zdjęciu tego nie widać, ale jej młodsi koledzy rzucają jej pod koła petardy – chyba po to, aby pomóc jej ćwiczyć refleks.

Swoją drogą zabawny kontrast: u nas petardy sprzedaje się pod specjalnymi warunkami, tutaj po prostu na ulicy. Nie trzeba mówić, że mali chłopcy uwielbiają kapiszony i kupowali je na garści. 

Chyba, że akurat jest to ścisłe centrum miasta. Wtedy cała uliczka jest zablokowana przez tłumy i samochody dosłownie przeciskają się między tłumem. Raz obok mnie przejechał bardzo wolno samochód, który miał oderwaną tablicę rejestracyjną – nie trzeba było wiele, aby ostra blacha zaczepiła jakiemuś pieszemu o udo. Jednym słowem w ścisłym centrum: tłok i ścisk. Nie chcę wiedzieć jak jest w sezonie letnim.  Nie pytaj.

Po jednym dniu człowiek czuje się absolutnie zmęczony, przytłoczony, skołowany. Jeśli nocujesz w centrum miasta, odgłosy klaksonów, ludzi, karetek, będą  Ci towarzyszyć przez całą noc. Dodatkowo atrakcji dodają lekkie wstrząsy budynku: na szczęście to nie Wezuwiusz, ale przejeżdżające tramwaje.

Typowy stragan: na stragany jeszcze Cię zabiorę!

Jednym słowem. Kontrast pomiędzy dostojnym Rzymem, z pięknymi, szerokimi ulicami jest uderzający.

Słyszałam od wielu osób, że wytrzymały w Neapolu tylko jeden dzień. Że jest to miasto straszne, męczące i trzeba jak najszybciej się z niego ewakuować.

Różne są charaktery, ale być może nie dali miastu szansy. Ponieważ na Neapol trzeba poświęcić zdecydowanie dłużej niż jeden dzień.

Neapol jest jak cebula

Z każdym dniem staje się coraz przyjaźniejszy i coraz piękniejszy.

To co na początku zupełnie Cię przytłacza, z czasem staje się bardziej zrozumiałe.

Uczysz się nasłuchiwać, z której strony nadchodzi dźwięk klaksonu, zaczynasz wyczuwać kiedy jest to idealne okienko, aby przejść na drugą stronę ulicy (i nie zawsze znakiem jest zielone światło).

Zaczynasz wczuwać się w gwarny rytm miasta i widzisz, że jest to miejsce, które autentycznie tętni życiem. Nie są to kolejne piękne, szerokie ulice, przeznaczone tylko dla turystów. Miasto tworzy wybuchową mieszankę autentyzmu, piękna, kiczu, historii, współczesności.

Świetne jest to, że Neapol ciągle tętni ulicznym życiem (pominąwszy wczesne poranki, czyli tak do 12 tej:))

Neapol jest miastem cudownie ekleketycznym.

Dosłownie w jednym zaułku masz zabytkową katedrę, piękną kamienniczkę, ruderę, grajka grającego na bębenkach, skrzypka, trzy stosika ze street foodem i elegancką restaurację.

Zaczynasz cieszyć się Neapolem. Dosłownie na każdym roku znajdziesz kawiarenkę z nieprzyzwoicie tanim espresso (od 0.60 do 1 euro). Co chwilkę możesz natknąć się na uliczne jedzenie. Dla przykładu, w takim Rzymie, na ulicach o tej porze roku znajdziesz głównie pieczone kasztany. Tutaj masz masę gablotek ze słodyczami, smażonymi przekąskami, pizzą..

„Gdy widzę słodycze do kwiczę”.. W Neapolu nie można być głodnym:)

Jest to zdecydowanie miejsce, gdzie można poczuć włoski temperament oraz posmakować włoskiej kuchni. W najlepszym i w najgorszym wydaniu. Niemniej jednak w większości przypadków, znajdziesz tutaj masę pysznego, taniego (jak na Włochy) jedzenia.

Nie musisz wchodzić do restauracji. Wystarczy, że idziesz ulicą.

Kawa, kawa, kawa. Kawa na każdym rogu..

Więcej kawy..

W Neapolu spędziłam cztery pełne dni. Nie wiem, czy to mało czy dużo. Dla mnie wystarczająco. Codziennie pokonywałam spore odległości piechotą: głównie było to Stare Miasto, ale też część portowa czy elegancka dzielnica mieszkalna Chiaia.

Mieszkania w centrum miasta. Wywieszone pranie, to motyw przewodni.

Po Neapolu północne Włochy nie są już takie same.

Przechadzasz się pięknymi uliczkami Rzymu i automatycznie szukasz na każdym rogu (choćby w sklepie z gazetami) espresso, rozglądasz się za stoiskiem z pizzą za 2 euro i odwracasz głowę, kiedy jest podejrzanie cicho. Czy aby na pewno za Tobą nie jedzie właściciel vespy, który zapomniał zatrąbić?

Następnym razem wybierzemy się na targ..

Jednym słowem, jeśli wybierasz się do Włoch, polecam Neapol.

Zrób sobie przysługę i zostań tam dłużej, niż jeden dzień*. Jest jeszcze jeden powód, dla którego potrzebujesz więcej niż dnia, ale o nim dowiesz się z następnego posta.

Następnym razem wybierzemy się na coś dobrego do jedzenia! Tymczasem uciekam nacieszyć się jeszcze Italią.

Pięknego Nowego Roku!

*ps. wizyta w Pompejach liczy się osobno:)

Podobał Ci się ten wpis? Podaj dalej!